Historia… Czym właściwie dla mnie jest? Wiele osób powie pewnie, że kaprysem, który minie po jakimś czasie. Ale ja powiem: NIE! Historia jest ważną częścią mojego życia od ponad sześciu lat. Ukształtowała mnie. Właśnie jej zawdzięczam to jaka jestem. Moje poglądy i zainteresowania nie wzięły się znikąd. Nie pamiętam dokładnie kiedy historia zaczęła zmieniać się z jednego z nudnych przedmiotów szkolnych w pasję. Ale czy to ważne? Ważne jest tu i teraz. Chociaż może nie do końca. Przeszłość też jest ważna. To ona sprawia jak postrzegamy świat. Wszystko co posiadamy zawdzięczamy właśnie przeszłości. Dlatego właśnie powinniśmy o niej  pamiętać… tym bardziej, że coraz częściej o niej zapominamy.  Historia jest częścią mnie. Pozwala mi na ucieczkę od tego świata… na ucieczkę w marzenia. Wiele osób, o których pamiętamy do dziś przez większość swojego życia było nikim.  Może  i o mnie w przyszłości będą pamiętać wartościowi ludzie. Poza tym pamięć o przeszłości to w pewnym sensie hołd dla tych wszystkich, którym się on należy. Cudowne jest też to, że ludzie żyjący przede wszystkim kilkadziesiąt lat temu mieli idee, którymi się kierowali. Byli w stanie oddać za nie własne życie. Ja mówiąc szczerze nie byłabym gotowa na takie poświęcenie… pewnie jak większość ludzi żyjących w tych czasach.  Historia daje mi nadzieje. Tyle było w niej zwrotów. Może ludzie zaczną korzystać z nauk, które daje przeszłość i świat zmieni się na lepsze. Gdyby nie historia (taka jaka jest) i moja pasja do niej najprawdopodobniej nie byłabym dzisiaj takim człowiekiem jakim jestem.